Na een afgeketste grote overname wringt het bestuur van Unilever zich in allerlei bochten om het vertrouwen van beleggers terug te winnen. Het is maar de vraag of de beruchte activistische aandeelhouder Nelson Peltz hier genoegen mee neemt.

De beste verdediging is de aanval. Bij ongewenst activisme of overname-interesse is de veelgebruikte verdedigingstactiek in boardrooms dat het belaagde bedrijf beweert dat het prima in staat is om op eigen kracht meer aandeelhouderswaarde te creëren.

Zo ook bij Unilever in 2017, toen het belaagd werd door Kraft Heinz. Topman Paul Polman zette toen de Amerikaanse ketchupgigant weg als kapitalistische roofridder en wist een overname af te wenden door beleggers een hogere winst en aandelenkoers in het vooruitzicht te stellen.

Minder managementlagen, de balans moest meer zweten, en de operationele margedoelstelling werd opgekrikt tot 20 procent in 2020 (16,4 procent in 2016). Maar de belangrijkste belofte: de

omzetgroei zou weer aangezwengeld worden naar 3 tot 5 procent per jaar.

Die mooie beloftes werden echter niet ingelost. Het concern lijkt in de laatste jaren stil te hebben gestaan.

Het volledige artikel kunt u lezen in Effect 2, die deze week bij de leden van de VEB wordt bezorgd.

Daarnaast onder meer in deze Effect:
Waarom een stijgende rente niet alle bedrijven even hard raakt, een onderzoek naar waarderingsmaatstaven voor jonge technologiebedrijven die nog niet of nauwelijks winst maken, een interview met Hilco Wiersma, beheerder van het Add Value Fund, een fundamentele analyse van de vijf grootste Amerikaanse technologiereuzen en de terugkeer van de rubriek ‘Het Getal’, met deze keer aandacht voor het begrip volatiliteit.

Verder natuurlijk de vaste columns en rubrieken en de kerncijfers van de belangrijkste Nederlandse, Europese en Amerikaanse aandelen.

Effect, het magazine van de VEB, staat bol van beleggingsnieuws en analyses. Heeft u nog geen abonnement op Effect? Word voor slechts 75 euro per jaar lid van de VEB, dan ontvangt u Effect 11 keer per jaar.